چگونه یک دریل انتخاب کنیم؟

امروز، نحوه انتخاب مته را با توجه به سه شرط اساسی به اشتراک خواهم گذاشت.متهکه عبارتند از: جنس، پوشش و مشخصات هندسی.

۱

نحوه انتخاب مواد مته

مواد را می‌توان تقریباً به سه نوع تقسیم کرد: فولاد تندبر، فولاد تندبر حاوی کبالت و کاربید جامد.

فولاد تندبر (HSS):

فولاد تندبر در حال حاضر پرکاربردترین و ارزان‌ترین ماده برای ابزار برش است. مته فولاد تندبر نه تنها در مته‌های برقی دستی، بلکه در محیط‌هایی با پایداری بهتر مانند ماشین‌های حفاری نیز قابل استفاده است. دلیل دیگر طول عمر فولاد تندبر ممکن است این باشد که ابزار ساخته شده از فولاد تندبر را می‌توان بارها و بارها سنگ‌زنی کرد. به دلیل قیمت پایین آن، نه تنها برای سنگ‌زنی به مته‌ها استفاده می‌شود، بلکه به طور گسترده در ابزارهای تراشکاری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فولاد تندبر کبالت (HSSCO):

فولاد تندبر حاوی کبالت، سختی و سختی قرمز بهتری نسبت به فولاد تندبر دارد و افزایش سختی، مقاومت سایشی آن را نیز بهبود می‌بخشد، اما در عین حال بخشی از چقرمگی آن را از دست می‌دهد. همانند فولاد تندبر: می‌توان از آنها برای بهبود تعداد دفعات با سنگ‌زنی استفاده کرد.

 

کاربید (کاربید):

کاربید سیمانی یک ماده کامپوزیتی بر پایه فلز است. در میان آنها، کاربید تنگستن به عنوان ماتریس استفاده می‌شود و برخی از مواد از مواد دیگر به عنوان چسب برای پخت توسط یک سری فرآیندهای پیچیده مانند پرس ایزواستاتیک گرم استفاده می‌شوند. در مقایسه با فولاد پرسرعت از نظر سختی، سختی قرمز، مقاومت در برابر سایش و غیره، پیشرفت چشمگیری وجود دارد، اما هزینه ابزارهای کاربید سیمانی نیز بسیار گران‌تر از فولاد پرسرعت است. کاربید از نظر عمر ابزار و سرعت پردازش مزایای بیشتری نسبت به مواد ابزار قبلی دارد. در سنگ زنی مکرر ابزارها، ابزارهای سنگ زنی حرفه ای مورد نیاز است.

2

نحوه انتخاب پوشش مته

پوشش‌ها را می‌توان تقریباً بر اساس دامنه کاربرد به پنج نوع زیر طبقه‌بندی کرد.

بدون پوشش:

چاقوهای بدون پوشش ارزان‌ترین نوع هستند و معمولاً برای ماشینکاری مواد نرم‌تر مانند آلیاژهای آلومینیوم و فولاد نرم استفاده می‌شوند.

پوشش اکسید سیاه:

پوشش‌های اکسید شده می‌توانند روانکاری بهتری نسبت به ابزارهای بدون پوشش ارائه دهند و همچنین از نظر اکسیداسیون و مقاومت در برابر حرارت بهتر هستند و می‌توانند عمر مفید را بیش از 50٪ افزایش دهند.

پوشش نیترید تیتانیوم:

نیترید تیتانیوم رایج‌ترین ماده پوشش‌دهنده است و برای پردازش موادی با سختی نسبتاً بالا و دمای پردازش بالا مناسب نیست.

پوشش کربنیترید تیتانیوم:

کربنیترید تیتانیوم از نیترید تیتانیوم توسعه یافته و مقاومت دمایی و سایشی بالاتری دارد، معمولاً بنفش یا آبی است. برای ماشینکاری قطعات چدنی در کارگاه هاس استفاده می‌شود.

پوشش نیترید آلومینیوم تیتانیوم:

نیترید تیتانیوم آلومینیوم نسبت به تمام پوشش‌های فوق در برابر دماهای بالا مقاوم‌تر است، بنابراین می‌توان از آن در محیط‌های برش بالاتر استفاده کرد. به عنوان مثال، پردازش سوپرآلیاژها. همچنین برای پردازش فولاد و فولاد ضد زنگ مناسب است، اما به دلیل عناصر حاوی آلومینیوم، هنگام پردازش آلومینیوم واکنش‌های شیمیایی رخ می‌دهد، بنابراین از پردازش مواد حاوی آلومینیوم خودداری کنید.

3

هندسه مته

ویژگی‌های هندسی را می‌توان به ۳ بخش زیر تقسیم کرد:

طول

نسبت طول به قطر، قطر مضاعف نامیده می‌شود و هرچه قطر مضاعف کوچکتر باشد، استحکام بهتری دارد. انتخاب مته‌ای با طول لبه فقط برای براده‌برداری و طول برآمدگی کوتاه می‌تواند استحکام را در حین ماشینکاری بهبود بخشد و در نتیجه عمر مفید ابزار را افزایش دهد. طول تیغه ناکافی احتمالاً به مته آسیب می‌رساند.

زاویه نوک مته

زاویه نوک مته ۱۱۸ درجه احتمالاً رایج‌ترین زاویه در ماشینکاری است و اغلب برای فلزات نرم مانند فولاد نرم و آلومینیوم استفاده می‌شود. طراحی این زاویه معمولاً خودمحور نیست، به این معنی که ابتدا ماشینکاری سوراخ مرکزی اجتناب‌ناپذیر است. زاویه نوک مته ۱۳۵ درجه معمولاً عملکرد خودمحور دارد. از آنجایی که نیازی به ماشینکاری سوراخ مرکزی نیست، این امر باعث می‌شود که نیازی به حفاری جداگانه سوراخ مرکزی نباشد و در نتیجه زمان زیادی صرفه‌جویی شود.

زاویه مارپیچ

زاویه مارپیچ 30 درجه برای اکثر مواد انتخاب خوبی است. اما برای محیط‌هایی که نیاز به تخلیه براده بهتر و لبه برش قوی‌تر دارند، می‌توان مته‌ای با زاویه مارپیچ کوچکتر انتخاب کرد. برای موادی که ماشینکاری آنها دشوار است مانند فولاد ضد زنگ، می‌توان طرحی با زاویه مارپیچ بزرگتر برای انتقال گشتاور انتخاب کرد.