1، فرآیند انتخاب فرزها معمولاً جنبههای زیر را برای انتخاب در نظر میگیرد:
(1) شکل قطعه (با توجه به پروفیل پردازش): پروفیل پردازش عموماً میتواند صاف، عمیق، حفرهای، رزوهدار و غیره باشد. ابزارهای مورد استفاده برای پروفیلهای پردازش مختلف متفاوت هستند. به عنوان مثال، یک فرز فیلت میتواند سطوح محدب را فرزکاری کند، اما نمیتواند سطوح مقعر را فرزکاری کند.
(2) جنس: قابلیت ماشینکاری، تشکیل براده، سختی و عناصر آلیاژی آن را در نظر بگیرید. تولیدکنندگان ابزار عموماً مواد را به فولاد، فولاد ضد زنگ، چدن، فلزات غیر آهنی، سوپر آلیاژها، آلیاژهای تیتانیوم و مواد سخت تقسیم میکنند.
(3) شرایط ماشینکاری: شرایط ماشینکاری شامل پایداری سیستم قطعه کار فیکسچر ماشین ابزار، وضعیت گیره نگهدارنده ابزار و غیره است.
(4) پایداری سیستم ماشین ابزار-فیکسچر-قطعه کار: این امر مستلزم درک توان موجود ماشین ابزار، نوع و مشخصات اسپیندل، سن ماشین ابزار و غیره، و میزان بیرون زدگی طولانی نگهدارنده ابزار و وضعیت لنگی محوری/شعاعی آن است.
(4) دسته و زیردسته پردازش: این شامل فرزکاری شانهای، فرزکاری صفحهای، فرزکاری پروفیل و غیره میشود که برای انتخاب ابزار باید با ویژگیهای ابزار ترکیب شوند.
2. انتخاب زاویه هندسی فرز
(1) انتخاب زاویه جلویی. زاویه براده تیغه فرز باید با توجه به جنس ابزار و قطعه کار تعیین شود. اغلب در فرزکاری ضربه وجود دارد، بنابراین لازم است اطمینان حاصل شود که لبه برش از استحکام بالاتری برخوردار است. به طور کلی، زاویه براده تیغه فرز کوچکتر از زاویه براده برش ابزار تراشکاری است. فولاد تندبر بزرگتر از ابزار کاربید سیمانی است. علاوه بر این، هنگام فرزکاری مواد پلاستیکی، به دلیل تغییر شکل برش بزرگتر، باید از زاویه براده بزرگتری استفاده شود. هنگام فرزکاری مواد شکننده، زاویه براده باید کوچکتر باشد. هنگام پردازش مواد با استحکام و سختی بالا، میتوان از زاویه براده منفی نیز استفاده کرد.
(2) انتخاب شیب تیغه. زاویه مارپیچ β دایره بیرونی فرز انتهایی و تیغه فرز استوانهای، شیب تیغه λ s است. این امر باعث میشود دندانههای فرز به تدریج قطعه کار را برش داده و از آن خارج شوند و نرمی فرز را بهبود بخشند. افزایش β میتواند زاویه واقعی براده را افزایش دهد، لبه برش را تیزتر کند و تخلیه برادهها را آسانتر کند. برای تیغههای فرز با عرض فرز باریک، افزایش زاویه مارپیچ β اهمیت کمی دارد، بنابراین معمولاً β=0 یا مقدار کمتری در نظر گرفته میشود.
(3) انتخاب زاویه انحراف اصلی و زاویه انحراف ثانویه. تأثیر زاویه ورود تیغه فرز پیشانی و تأثیر آن بر فرآیند فرزکاری همانند زاویه ورود ابزار تراشکاری در تراشکاری است. زوایای ورود رایج 45، 60، 75 و 90 درجه هستند. استحکام سیستم فرآیند خوب است و مقدار کوچکتر استفاده میشود. در غیر این صورت، مقدار بزرگتر استفاده میشود و انتخاب زاویه ورود در جدول 4-3 نشان داده شده است. زاویه انحراف ثانویه معمولاً 5 تا 10 درجه است. تیغه فرز استوانهای فقط لبه برش اصلی دارد و لبه برش ثانویه ندارد، بنابراین زاویه انحراف ثانویه وجود ندارد و زاویه ورود 90 درجه است.
زمان ارسال: ۲۴ آگوست ۲۰۲۱
